دلم تنگتونه ۹۹/۱۱/۱۷

خیلی سخته چیزی رو که تا دیشب بود یادگاری
 صبح بلند شی و ببینی که دیگه دوسش نداری
خیلی سخته که نباشه هیچ جایی برای آشتی 
بی وفا شه اون کسی که جونتو واسش گذاشتی
خیلی سخته تو زمستون غم بشینه روی برفا 
 می سوزونه گاهی قلب و زهر تلخ بعضی حرفا 
خیلی سخته اون کسی که اومد و کردت دیوونه 
 هوساش وقتی تموم شد بگه پیشت نمی مونه 
خیلی سخته اگر عمر جادوی شعرت تموم شه 
نکنه چیزی که ریختی پای عشق اون حروم شه 
خیلی سخته اون که می گفت واسه چشات می میره 
 بره و دیگه سراغی از تو ونگات نگیره 
خیلی سخته تا یه روزی حرفهای اون باورت شه 
 نکنه یه روز ندامت راه تلخ آخرت شه
خیلی سخته که عزیزی یه شب عازم سفر شه 
تازه فردای همون روز دوست عاشقش خبر شه 
 خیلی سخته بی بهونه میوه های کال رو چیدن 
 بخدا کم غصه ای نیست چن روزی تو رو ندیدن 
 خیلی سخته که دلی رو با نگات دزدیده باشی
 وسط راه اما از عشق یه کمی ترسیده باشی
خیلی سخته که بدونه واسه چیزی نگرانی
از خودت می پرسی یعنی می شه اون بره زمانی؟
خیلی سخته توی پاییز با غریبی آشنا شی
اما وقتی که بهار شد یه جوری ازش جدا شی
خیلی سخته یه غریبه به دلت یه وقت بشینه 
بعد به اون بگی که چشمات نمی خواد اون رو ببینه 
خیلی سخته که ببینیش توی یک فصل طلایی
 کاش مجازات بدی داشت توی قانون بی وفایی
خیلی سخته که ببینی کسی عاشقیش دروغه 
چقدر از گریه اون شب چشم تو سرش شلوغه 
خیلی سخته و قشنگه آشنایی زیر بارون 
اگه چتر نداشته باشی توی دستا هردوتاشون 
 خیلی سخته تا همیشه پای وعده ها نشستن 
 چقدر قشنگه اما واسه ی کسی شکستن 
 خیلی سخته واسه ی اون بشکنه یه روز غرورت 
اون نخواد ولی بمونه همیشه سنگ صبورت 
 خیلی سخته بودن تو واسه ی اون بشه عادت 
دیگه بوسیدن دستات واسه اون نشه عبادت 
 خیلی سخته چشمای تو واسه ی اون کسی خیسه 
 که پیام داده یه عمر واسه تو نمی نویسه 
 خیلی سخته که دل تو نکنه قصد تلافی 
 تا که بین دو پرستو نباشه هیچ اختلافی
خیلی سخته اونکه دیروز تو واسش یه رویا بودی
از یادش رفته که واسش تو تموم دنیا بودی
خیلی سخته بری یک شب واسه چیدن ستاره 
ولی تا رسیدی اونجا ببینی روز شد دوباره  

خواستم چند روزی نباشم

تا شاید کسی حس کند نبودنم را

تا کسی حس کندجای خالی ام را

یا اصلا شاید کسی دلتنگ بشود

ساده بودم...

اما نمی دانستم زندگی

چیزیست شبیه اتوبوس!!!

همین که بلند شوی جایت را می گیرند

و تو حتی مالک جای خودت هم نیستی

خواستم چند روزی نباشم...

اما هیچکس

حتی ندید جای خالی ام را

ﻫﻰ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻴﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺭﺍﺯﻯ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ !ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ نگرفتند !نﮕﺎﻩ ﮐﻦ خوب دعوا میکنند ! ﻓﻘﻂ ﺑﻠﺪﻧﺪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﻳﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ خراب ﮐﻨﻨﺪ !
ﭘﺴﺮﻫﺎ ﺍﺷﮏ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ !ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﻣﺮﺩﻳﺸﺎﻥ ﺯﻳﺮ ﺳﻮﺍﻝ ﺑﺮﻭﺩ!!!ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻯ ??
ﺗﻪ ﺻﺪﺍﻳﺶ ،ﮔﺮﻳﻪ ﺍﻯ ﺑﻰ ﺻﺪﺍﺳﺖ که ﺑﺎ ﻳﮏ ﺍﻏﻮﺵ ﺳﺎﺩﻩ ، ﻗﻠﺐ ﻫﺮ ﻣﺮﺩﻯ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭﺭﺩ .ﻧﮕﺎﻫﺶﮐﻦ ???ﻭﻗﺘﻰ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖﻭﻗﺘﻰ ﻣﺮﻳﺾ ﺍﺳﺖﻭﻟﻰ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻧﻴﺴﺖ .!!!ﭘﺪﺭﺕ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻘﺪﺭ ﭘﻴﺮ ﺍﺳﺖ !!ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ
ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﺟﺮ ﺯﻧﻰ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺑﻰ ﻣﻌﺮﻓﺘﻨﺪ ﺣﺮﻑ ﺑﺪ ﻣﻴﺰﻧﻨﺪﺑﺎﺯﻯ ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪﺍﻧﻬﺎ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ
ﮐﺴﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻧﺎﺯ ﻧﮑﺮﺩﻩﮔﻞ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ﻧﺰﺩﻩﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﻧﺒﻮﺳﻴﺪﻩ
ﺍﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﺑﻮﺳﻪ ﺳﻴﻠﻰ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻣﺮﺩﺑﺎﻳﺪ ﻗﻮﻯ ﺑﺎﺷﺪ
ﺩﺧﺘﺮﮎ ...ﭘﺴﺮﻫﺎیی هستند نمیشکنندﻣﮕﺮ ...ﺑﺪﺳﺖ ﺩﺧﺘﺮﮐﻰ ...پسر بودن یعنی فقط تا اخر دبستان بابا مامان پشت سرتن بعدش جامعه بزرگت میکنه..
پسر بودن یعنی فقط یه سال وقت داری که کنکور قبول بشی..
پسر بودن یعنی بعد 18 دیگه یا سربازی یا سربار..
" پسر بودن یعنی بی پول عاشق نشی "
پسر بودن یعن حرفایی که میمونه تو دل
پسر بودن یعنی " مرد که گریه نمیکنه "

*خب اینم به درخواست یکی از دوستان هم ردیفو قافیمه،گفت بذار گذاشتم*

نرگس آتش پرستی داشت شبنم می فروخت

با همان چشمی که می زد زخم مرهم می فروخت

زندگی چون برده داری پیر در بازار عمر

داشت یوسف را به مشتی خاک عالم می فروخت

زندگی این تاجر طماع ناخن خشک پیر

مرگ را همچون شراب کهنه کم کم می فروخت

در تمام سالهای رفته بر ما روزگار

شادمانی می خرید از ما و ماتم می فروخت

من گلی پژمرده بودم در کنار غنچه ها

گلفروش ای کاش با آنها مرا هم می فروخت

آنكه تور سفيد بر سر كشيد و رفت،

 آنكه وقتي از پله ها پايين مي آمد همه اطرافیانش دست ميزدند.
و حالا در فاصله سي سانتي از جسمي چشم ميبندد و ميگشايد،

برایش...!

"گفته بودم پنهان كردن اشك پشت تلفن سخت است"

ولي نميدانم خفه كردن بغض ،و اشك ريختن بي صدا..

 كنار يك جسم به اين نزديكي چقدر سختتر است.
تو در این سوی آیینه ای ..

و من گمان ميكنم آنسوي آينه ي تو باشم...
گفته بودم:

سهمیه هوای من هم برای تو !!!
برای نفس نفس زدن در آغوش او لازمت می شود عزیزم !!!

میدانم که در آغوش او آرامش نداری...

میدانم که قلبی که برای آرامش من می تپید...

ناآرام است...

میدانم که با خود میگویی...

من از این حس ناآرامت هیچ نمی دانم...

اینبار مینویسم از حس تو...

همیشه برای دل خود مینوشتم که آرام شوم...

اینبار برای آرامش دل تو مینویسم ...

از حس تو...

از چیزهایی که میخواهی بگویی برایم...

آری من خیلی چیزها را نمیدانم...

نمیدانم در آغوش او حس غریبگی میکنی یا نه...

ولی...

تو شدي زبان گوياي تمامی دردهايم ...

اینبار فقط گوش میدهم به دردهایت...

گویا دردو دلهای تو از زبان من جاری میشود...

اینبار گوش فرا میدهم و مینویسم از دردهای تو..

به تمام اشكهايي كه شبها روان شد قسم نميداني ،

 نميفهمی،

چه سخت است اين نفس نفس زدن، در اين آغوش،

يادگرفته ام كه تنگ در آغوش بكشمش ...

از جان دل برايش مايه بگذارم...

 با تمام وجود به عشق بازيش گرما بخشم..

 ميداني چرا ،

 نميداني،

فقط براي اينكه زودتر تمام شود،..

زودتر رها شوم،از این درد...

و اشك و بغض خفه كننده يكروز را روان كنم...

در تنهایی خودم...
نميداني چقدر سخت است كه

 از صبح تا شب لبخند بزني

و چرنديات ببافي و شب با تمام خستگي.

 ساعتها نقش بازي كردنت.

باز هم در يك هم آغوشي تمام

 همتت را بگماري تا بلكه ثانيه اي زودتر رها شوي..

از عذابی که ....بگذریم...گفتنش هم درد دارد...

خداي من چگونه در اين صبح وهم آلود

 شدي زبان جان و دلم
من دارم از اين بغض خفه كننده دق ميكنم

 سرم دارد از تورم اشك هاي بر بالش نچكيده ميتركد
و تو شدي زبان گوياي دردهايم 
و تو آنسوي آينه تنها و رها درد ميكشي

 و من اين سو مجبورم لبخندي تصنعي بزنم

 و پا به پاي اين زندگي آنقدر بدوم

 به اميد اينكه شب خواب در چشمها فرو رود

 و من فرصت كنم...

 در خفقاني ،مرگبار اشكهايم را روان كنم 
نمیدانم کجای زندگی خود قرار دارم...

جسمم در یک سوی آیینه...

و قلبم و روحم در سوی دیگر آیینه...

دیگر حتی اشکهاهم امانم نمیدهند...

برای نوشتن دردهایت...

بزن بارووووون ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、 ببار آروم ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽヽ｀、ヽ、

دلـ ـ ـتنگم...

دلـتنگ خنده هایـ ـ ـی که از تـ ـ ـه دلمـ ـ ـان بود

دلتنگ بوسـ ـ ـه های با تـ ـ ـرس و لرزمـ ـ ـان

دلتنگ کتـ ـ ـک کاری هـ ـ ـای مان که هزاران بار بیشتـ ـ ـر از بوسـ ـ ـه لذت داشـ ـ ـت

دلتنگ سرقـ ـ ـرار ماندن هایمـ ـ ـان

دلتنگ انتظـ ـ ـار های لعنتـ ـ ـی سرقرار

دلتنگ اخم هـ ـ ـای بـ ـ ـی منظـ ـ ـور

دلتنگ لحظـ ـ ـه خداحافظـ ـ ـی دیـ ـ ـدار اول

دلتنگ گریـ ـ ـه هـ ـ ـای در آغوشـ ـ ـت

دلتنگ شبهـ ـ ـای با هـ ـ ـم بودن و ...

دلتنگ خیلـ ـ ـی چیزهـ ـ ـای دیـ ـ ـگر امـ ـ ـا چـ ـ ـه فـ ـ ـایـ ـ ـده...؟

چـ ـ ـه فـ ـ ـایـ ـ ـده که همـ ـ ـه این دلتنگـ ـ ـی ها با یک تهمـ ـ ـت ناروا کـ ـ ـه میزنـ ـ ـی به ناامیـ ـ ـدی ختم میشـ ـ ـود

اما چه فایده کـ ـ ـه وقتـ ـ ـی عشقـ ـ ـت واقعـ ـ ـی میشـ ـ ـود کسـ ـ ـی باورش نمیکنـ ـ ـد

بارها آرزو کردم عشقـ ـ ـم کاذب باشـ ـ ـد تا حداقـ ـ ـل تهمـ ـ ـت های معشوقـ ـ ـه ام ناحـ ـ ـق نباشـ ـ ـد

همـ ـ ـه چیز برعکـ ـ ـس اسـ ـ ـت ...

هرزمـ ـ ـان که دروغ بگویـ ـ ـی و با دروغ عاشقـ ـ ـی کنـ ـ ـی همـ ـ ـه باورت میکننـ ـ ـد حتـ ـ ـی خودت

امـ ـ ـا زمانـ ـ ـی که با صداقت عاشقـ ـ ـی کنی همـ ـ ـه بهت انگ خیانـ ـ ـت میزننـ ـ ـد

بـ ـ ـا همـ ـ ـه ایـ ـ ـن حـ ـ ـرف هـ ـ ـا...

دلـ ـ ـم برایـ ـ ـت تنـ ـ ـگ اسـ ـ ـت امـ ـ ـا دیگـ ـ ـر زوری برای کشیـ ـ ـدن نازهایـ ـ ـت نمانـ ـ ـده

شده ام بیمـ ـ ـاری کـ ـ ـه چشـ ـ ـم انتظـ ـ ـار گـ ـ ـم شـ ـ ـده اش اسـ ـ ـت....

حـ ـ ـرف آخـ ـ ـر:             

✗ وقتی از حرفی که زدی پشیمونی دلت میخواد یکی حمایتت کنه...             

✗ همراهت باشه و بهت دلگرمی   بده ، نه اینکه تنهات بذاره و بهت ننگ هرزگی بزنه...

من از جنس کویرم،ساکت،تنها و بی کس

نه مونس و نه همدم و یاری

گاهگاهی تنها نسیمی می آید و دلش برای تنهاییم می سوزد

و چند لحظه ای هم صحبتم می شود.

من مشتاق،سراپا گوش میشوم و او از دریا،کوه،جنگل و عشق

 می گوید و شقایقی که همیشه عاشق است

وبا رفتنش باز تنها می شوم و از خود می پرسم ایا کسی هست مرا

دوست بداردو من هم عاشقش باشم؟

اما باز می بینم که تنهای تنهایم

به آسمان می نگرم،خورشیدو ماه را میبینم که هردوعاشقند

اما همیشه تنها

هیچگاه این دورا وصالی نیست

همدیگر را در بیکرانه ی اسمان هرروز می بینند،عشق می ورزند، اما چه سود جز دیداری دور،وصالی نیست

هردو عاشق اما تنهای تنها.

با هیجان به افق چشم میدوزم به امید امدن نسیم،

چرا که جز او همدمی نیست

غافل از آنکه این انتظار نامش عاشقیست

آری عاشق شده ام

عاقبت وصال جای فراق را می گیرد

وای بر من قلبم تند تند می تپد و نفسم به شماره افتاده،

گونه هایم بر افروخته است

نسیم نیز با هیجان پیش می آیدو بی درنگ از جنگل و

 عشق و دوست داشتنش واشتیاقی که میخواهد همیشه در کنار جنگل باشد میگوید

قلبم ایستاده و نفسم بند امده و سینه ام می سوزد

 به ظاهر می خندم

اما در دل غوغاییست

با خود میگویم خوش بحال خورشیدو ماه

اگر وصالی نیست عشقی هست

اما وصال بی عشق را چه سود؟

دوست دارم از اعماق قلبم به بلندای آفرینش فریاد بکشم.

اما چه سود...

حال آموخته ام،بلندترین فریاد سکوت است

عمریست که تنهای تنهایم و کار من تنها سکوت است و سکوت است و سکوت...

دریک شب سیاه،همانسان که مرگ است

قلب دربه درو  مات من شکست

سرگشته و برهنه وبی خانمان  چوباد

رمید قلب من از سینه فتاد

زارو علیل و کور

بر روی قطعه سنگی سپیدی که انطرف، دربیکران دور

افتاده بود،ساکت و خاموش،روی گور

گوری کج و عبوس و تک افتاده و نزار

در سایه ی سکوت زری پیرو سوگوار

بی تاب وناتوان و پریشان و بی قرار،برسرزدم، گریستم ازدست روزگار

گفتم که ای تورا بخدا،سایبان پیر بامن بگو که خفته دراین گور مرگ بار؟

کز درد تلخ مرگ وی،این قلب اشکبار

خودرادرین شب تنها و تار کشت؟پیر خمیده پشت؟

جانم به لب رسید بگو این قبر کیست؟

یک قطره خون چکید یه دامانم از درخت

چون جرعه ای شراب غم از دیدگان مست

فریاد برکشید:که ای مرد تیره بخت

برسرسنگ سخت گور نوشته هرچه هست

برنگ سخت گور از بیکران دور باجوهر سرشک

دستی نوشته بود ارامگاه عشق... .